Położenie:
We wschodniej części miasta, na terenie Przedmieścia Malborskiego, rozwiniętego w XIX i pocz. XX wieku w kierunku południa i wschodu wzdłuż obecnej ul. Warszawskiej (Hindenburgstrasse), gdzie na dużych parcelach lokowano reprezentacyjne budowle użyteczności publicznej i rezydencje wyższych urzędników regencji. Po przekroczeniu torów kolejowych wiaduktem w ciągu jezdni, ulica zmienia swój charakter, budynki oddalają się od osi jezdni, tracą swój reprezentacyjny charakter, detal jest skromniejszy, formy bardziej typowe. Kamienice mają duże gabaryty i przeważnie 3 kondygnacje. Budynek nr 31–33 wzniesiony jest w północnej pierzei jako wolnostojąca kamienica bliźniacza, na terenie o niewielkim spadku w kierunku południa, od trotuaru dzieli ją trawnik, przy szczytach pojedyncze lipy, od zachodu, znacznie niżej położony, zrujnowany i nadpalony dom nr 29, przygotowany do rozbiórki.
Określenie obiektu/funkcja:
Dom mieszkalny, wielorodzinny.
Przed 1945 rokiem:
Kamienica czynszowa.
Historia/Datowanie:
Kamienica wzniesiona w latach 20-tych XX wieku, wraz z pozostałą zabudową wschodniego odcinka dzisiejszej ulicy Warszawskiej (przed 1945 r. — Hindenburgstrasse).
Opis:
Kamienica murowana z cegły ceramicznej, tynkowana, złożona z dwóch bliźniaczych połączonych domów, w całości podpiwniczona, część środkowa dwukondygnacjowa z użytkowym poddaszem, ryzality i klatki schodowe trójkondygnacjowe, nakryta dwuspadowym dachem ze stromą połacią frontową krytą karpiówką — część środkowa, ryzality z płaskimi dachami krytymi papą. Budynek wzniesiony na rzucie prostokąta z wąskimi aneksami klatek schodowych symetrycznie od wschodu i zachodu, prostokątna oficyną dobudowaną od północny, płytkimi ryzalitami dwuosiowymi w skrajnych osiach i betonowym tarasem przed częścią środkową przy elewacji frontowej.